Eindelijk zwanger. En nog wel van een tweeling!

Chantal van den Berg neemt op haar blog BijChan en bijbehorende sociale media accounts haar lezers mee in haar IVF-traject. Voor Chantal was zwanger worden niet vanzelfsprekend. Na zes jaar proberen is ze nu eindelijk zwanger. Van een tweeling nog wel! Naviva verzorgt straks haar kraamweek. Een goede reden om deze vrolijke zwangere eens aan de tand te voelen. 

Je bent zwanger, gefeliciteerd, hoe voelt dat?

‘In het begin zat ik vol angst en ongeloof. Ik had totaal geen vertrouwen in mijn lichaam. Dat kwam ook doordat ik eerder een miskraam heb gehad. De tijd kroop voorbij en ging me echt niet snel genoeg. We leefden van week naar week, van echo naar echo. Vaak zaten we misselijk in de wachtkamer in de hoop dat het goed zat. Naarmate de zwangerschap vorderde, kregen we wat meer rust. Het zien van het kloppend hartje gaf ons wat meer ademruimte. Maar het bleef lang zenuwslopend en spannend. Momenteel ben ik bijna 26 weken zwanger en komt er steeds meer rust. Maar zorgen maken we ons altijd, maar dat heeft puur met ons jarenlange traject te maken. We weten hoeveel moeite het heeft gekost en dat het ook mis kan gaan. Ik denk dat je er dan totaal anders in staat.’

Zwanger van een tweeling, hoe is dat?

‘Wij zijn ontzettend dankbaar dat wij een tweeling mogen krijgen. We hoopten altijd op één kindje en mogen er nu twee krijgen! Dat is voor ons ontzettend bijzonder. De zwangerschap zelf vind ik zwaar. Ik heb niet echt last van misselijkheid, maar lichamelijk is het zwaar, die twee baby’s in mijn buik. Ik heb twee drukke boksertjes in mijn buik die vaak even een schop tegen mijn ribben geven. Ook loop ik vanaf week 7 al bij de fysio vanwege mijn bekkenklachten. Maar naast de lichamelijke klachten is het het mooiste wat er is. Twee kleintjes in mijn buik die om en om of tegelijkertijd even laten merken dat ze er zijn. Echt ontzettend bijzonder.’

Wanneer wist je dat je een tweeling kreeg?

‘We hebben de terugplaatsing in Duitsland laten doen. Eins oder zwei?, vroeg de arts ons toen. Doe maar twee, was onze reactie. De eerste echo kregen we met vijf weken. Dat is wat vroeg, maar de arts in Duitsland wilde weten of de embryo op de goede plek zat. We zaten met buikpijn in de wachtkamer en waren bloednerveus. Maar toen kregen we fantastisch nieuws: er zat een vruchtzakje. Alles was nog piepklein,  te klein om te zien of er een of twee vruchtjes zaten. Twee weken later, met zeven weken, mochten we terug komen om te kijken of er een hartje te zien was. En die was er! Een prachtig kloppend hartje, Maar ik zei tegen de verloskundige: ‘wil je alsjeblieft nog eens kijken, want ik heb het vermoeden dat het er twee zijn. Waarom? Weet ik niet, maar dat was mijn gevoel. En ja hoor, daar was het tweede kindje met een mooi kloppend hartje. Toen lagen we in een deuk want we kregen opeens twee kindjes. Daar moesten we nog lang aan wennen, kan ik je vertellen.’

Hoe reageerde je? En je partner en omgeving?

‘Thierry was ontzettend blij en moest hard lachen. We hadden er in ons hoofd al rekening mee gehouden dat we een tweeling konden krijgen. Wij waren op dat moment de gelukkigste mensen op aarde en dat zijn we nog steeds. We belden meteen onze ouders op en die kwamen ook niet meer bij van het lachen.  Mijn ouders hadden het ook verwacht en vonden het super leuk. Mijn schoonouders hadden verwacht dat het er maar een zou zijn, maar vonden het natuurlijk fantastisch!’

Weet je het geslacht al?

‘Jazeker, het worden twee jongens. In het begin konden we het beide niet geloven. We dachten allebei dat we meisjes kregen. Maar het echoapparaat zei toch echt wat anders. Wij zijn blij met twee kleine binkies.’

Hoe bereid je je voor op een tweeling?

‘We werken met schema’s en lijstjes om alles op tijd in huis te hebben. Het belangrijkste kochten we eerst. Spullen voor de kinderkamer, de kinderwagen en autostoeltjes. Daarna kochten we kleding en de rest van de spullen. Een eenling is duur, maar een tweeling dubbel zo duur. En natuurlijk kan je het zo duur maken als je zelf wilt. Wij kiezen ervoor om geen wiegjes te kopen, maar beide kindjes in een ledikant te laten slapen bij ons op de kamer.’

Heb je een ultieme tip voor andere aanstaande ouders van een tweeling?

‘Oe dat is een goede vraag. Luister naar jezelf en naar je lichaam. Volg je eigen moederinstinct want dat klopt. Verder zal je ongetwijfeld domme vragen krijgen, net als ik. Is het een tweeling? Oh dat is heel zwaar zeker? Of.. Nou jij liever dan ik! Mijn advies? Niet te veel op uit doen. Of een even dom antwoord teruggeven.’

Je moeder is kraamverzorgende bij Naviva, komt ze bij je kramen?

‘Ja dat klopt, ze kraamt al jaren met heel veel liefde. En straks komt ze bij ons. Dat vind ik heel fijn en mijn moeder kijkt er ook naar uit. Ze weet precies wat we wel en niet willen en waar alles ligt. Ze zal met liefde voor ons en voor de kleintjes zorgen. Wij zijn ook bezig het strijkgoed op te sparen voor straks, zodat ze genoeg te doen heeft. Nee, dat is een geintje natuurlijk.’

Wat verwacht je van onze kraamzorg?

‘Ik verwacht dat wij alle handvatten krijgen om de kindjes zo goed mogelijk zorg te kunnen bieden. Dat wij als kersverse ouders onze kindjes een goede start kunnen geven.  Ik ben niet iemand die wil dat er per se dingen gedaan worden in huis. Als het fijn en soepel loopt, zijn wij al tevreden. Ik volg mijn moederinstinct en dat is voor ons het beste.  En wat betreft de zorg verder? We zien het wel, het kan altijd anders lopen dat dat de planning aangeeft. Maar we kijken er onwijs naar uit. Heerlijk lekker onbezorgd knuffelen met je kindjes.’