Papablog: De bevalling en kraamweek
Roderic Rosenkamp (39) is vader van zoons Bob en Jim. Speciaal voor de Week van de Papa schreef hij over zijn belevenissen als aanstaande en kersverse vader. Lees mee hoe hij de eerste zwangerschap en bevalling beleefde. En uiteindelijk in contact kwam met Naviva, waar hij niet veel later zelf als communicatie manager zou gaan werken.
De bevalling
Vrij ontspannen meldden wij ons op dinsdag 23 juni 2015 bij het Deventer Ziekenhuis voor de geplande keizersnede. Rond 10 uur mocht Madelon naar de operatiekamer. Met een van de aardige verpleegkundigen mocht ik mee om me te verkleden in een operatiepakje. Ik nam plaats bij Madelons hoofd. Zij lag er heel wakker en sereen bij. Aan de andere kant van het scherm dat over haar borst was geplaatst, waren de artsen bezig met het snijwerk. En binnen een mum van een tijd was het zover. ‘Ja, we gaan hem eruit halen’, hoorden we. Tegelijkertijd ging een flap in het scherm omhoog en konden we zien hoe onze zoon uit zijn moeder werd getild. Heel onwerkelijk en ongelooflijk mooi.
Nog mooier was dat Bob direct een flinke keel opzette en alles helemaal goed leek te gaan. Binnen een paar minuten waren de eerste checks gedaan en had ik de navelstreng doorgeknipt. Daarna werd Bob op Madelons borst gelegd. Mama en zoon maakten voor het eerst kennis met elkaar. Wat lief om ze allebei zo intens naar elkaar te zien kijken. We hebben elkaar gekust en onze prachtige zoon bewonderd. Ondertussen werd Madelon weer in elkaar gezet en dichtgenaaid. Terwijl zij verder werd opgelapt, vertrokken Bob en ik naar de verkoeverkamer, waar Madelon iets later binnenkwam. Pas daar had ik weer wifi en lukte het me de oma’s te berichten dat alles goed verlopen was. Die waren wederom in alle staten en op van de zenuwen, maar natuurlijk enorm blij en opgelucht.
Naar huis
We bleven in totaal drie dagen in het ziekenhuis. Niets dan lof voor alle lieve, betrokken verpleegkundigen. Madelon was zeker de eerste twee dagen echt aan bed gekluisterd – zo’n keizersnede is echt een zware ingreep – dus ik mocht direct vol aan de bak met verschonen (yup, ook die eerste legendarisch smerige meconium luier), omkleden, in badje doen en voedingen. Op de dag van ontslag belde ik naar Naviva. Een vrolijke stem aan de andere kant van de lijn vertelde me dat kraamverzorgende Inge die middag bij ons zou komen voor de eerste uren zorg.
De kraamverzorgende
Een mooi en fijn moment om voor het eerst met ons drietjes thuis te komen. Bob lag tevreden te slapen in zijn autostoeltje. Onze poes kwam kennismaken met het jongste gezinslid en wij zaten alleen maar heel gelukkig en moe te zijn op de bank. Daar ging de bel en Inge stond voor de deur. Een aardige vrouw, rustig en ontspannen. Ze feliciteerde me, maakte kennis met Madelon en feliciteerde ons met Bob. Die werd net wakker en had trek, dus Inge assisteerde met de voeding. Bob was erg ongeduldig en Madelon had veel last nog van de operatie. Daarom verliep het voeden allesbehalve soepel. Ik zag aan Madelon dat ze de ontspannen en opbouwende hulp van Inge heel prettig vond.
Toegegeven, vooraf leek het me niks, die kraamzorg. Zo’n verpleegstertje dat dan bij ons thuis de hele dag zit en rond koekeloert en zich overal tegenaan bemoeit. Nee, ik had er een hard hoofd in en me ijzig voorgenomen om de kraamhulp af te bellen als het niet zou boteren. Binnen een half uur had Inge mijn beeld van de kraamzorg 180 graden gedraaid. Wat een fijn iets, wat mooi dat zoiets bestaat. En wat een bijzonder aangenaam, deskundig en leuk mens was ‘onze’ kraamverzorgende.
In de kraamweek werden Inge en ik dikke maatjes. Madelon rustte tussen de middag vaak. Inge en ik aten aan tafel een broodje, dronken een kop koffie en maakten flauwe grappen over van alles en nog wat. Maar ook herinner ik me veel goede adviezen, tips, aanwijzingen: let hier eens op, kijk daar eens na, ga zelf ook eens een uurtje lekker in bed doezelen, als je naar de winkel gaat, neem dan even dit of dat mee, dat is handig om te hebben, joh…En in de loop van de kraamweek leer je elkaar echt kennen, waarderen en ontstaat er een fijn soort band. Alsof je elkaar al jaren kent, heel vertrouwd.
De extra's van Naviva
We genoten als kersverse ouders enorm van de hulp, de ondersteuning, de praktische tips en de goede adviezen van Inge. Ook de extra’s van Naviva gingen er in als zoete koek: de babymassage, draaiend verzorgen en Dunstan Babytaal. Net van die handigheidjes die je als jonge, onzekere papa wat meer zelfvertrouwen geven zodat je weer wat meer ‘in controle’ bent. Toen ontstond bij ons ook wel een oprecht soort waardering voor de kwaliteit van Naviva. Als je dat vergeleek met de verhalen die anderen wel eens vertelden over de kraamzorg, dan hadden wij het toch mooi getroffen.
Voeding
Omdat de borstvoeding nog steeds niet lekker op gang kwam, bleef Bob heel vaak, maar heel kleine porties drinken. Ook toen we uiteindelijk overgingen op flesvoeding. Hij kwam niet voldoende aan, Inge en onze verloskundige vertrouwden het niet. De verloskundige verwees ons door naar de jeugdarts en vertelde er ook tussen neus en lippen bij dat ze Bob waarschijnlijk 24 uur ter observatie hielden. Niet bepaald een bericht dat je graag wilt horen. Zeker niet als je al brak bent van de korte nachtjes en net op het moment dat de baby blues echt opspelen. In onze ongerustheid en halve paniek, hield onze rots in de branding (Inge) het hoofd gelukkig koel. Zij zorgde ervoor dat we toch nog enigszins normaal en met alle noodzakelijke spullen richting ziekenhuis konden. We mochten haar altijd bellen en beloofden haar op de hoogte te houden.
Een paar uur later waren we gelukkig weer thuis. Bob was gezien en gecontroleerd door de kinderarts. Hij zag het vaker bij kinderen die met een geplande keizersnede ter wereld zijn gekomen. Met een nieuw en strak voedingsschema op zoek keerden we terug. Wat waren we opgelucht en wat was het fijn dat Inge er binnen een paar minuten weer was. Vol goede moed pakten we het nieuwe schema op en na een paar dagen had Bob het ‘door’: hij dronk grotere porties, kwam minder vaak en al snel zat hij weer op gewicht. Juist op die momenten is het zo fijn dat je kunt bouwen op een rustige, deskundige en daadkrachtige professional, die je op het goede spoor houdt.
Terugblik
Kortom, onze kraamweek was vrolijk, intens, spannend, mooi, vermoeiend en genieten geblazen. Een periode waarin je ontzettend veel leert. In praktische zin, maar ook in emotioneel opzicht. Het is dan heel waardevol dat je dan kunt rekenen op de kraamzorg. Ik was compleet ‘om’ en een groot fan van kraamzorg. Toen Inge mij aan het einde van de kraamweek vertelde dat de man van pr & communicatie wegging en er een vacature was, wist ik wat mij te doen stond. De rest is geschiedenis…al ruim vier jaar werk ik bij het beste, mooiste kraamzorgbedrijf van Nederland en daar prijs ik me heel gelukkig mee.