Hoe heb je de zwangerschap ervaren?
‘Goed, maar ook spannend. De eerste 12 weken vond ik enorm zenuwslopend. Mijn vorige zwangerschap eindigde in een miskraam en daarna kreeg ik het syndroom van Asherman: verklevingen in de baarmoederholte als gevolg van de curettage. De verklevingen werden met een operatie weggehaald. Daarna werd gezegd dat er een kans was dat zwanger raken niet zou lukken, dus dat maakte het een lastige periode. Maar gelukkig is het toch snel gelukt! Toch was ik na de miskraam mijn onbevangenheid kwijt. Pas na 12 weken zwangerschap verdween de onzekerheid en durfde ik te genieten. Dat lukte goed overigens. Het getrappel in mijn buik: ik vond het heerlijk om zwanger te zijn! Vanaf 35 weken ging het weer wat minder. Ik kreeg te horen dat Charlotte achterliep in groei en moest toen dagelijks op controle komen in het ziekenhuis. Uiteindelijk herstelde dit, maar ik was er niet helemaal gerust op. Vooral niet toen ik over tijd liep. Met 41+4 ben ik ingeleid in verband met weinig vruchtwater. Ik wilde het in eerste instantie graag op z’n natuurlijke beloop laten, maar het was helemaal goed zoals het was. Toen ze gezond ter wereld kwam na een snelle bevalling was ik ontzettend blij en opgelucht’.
Verliep de bevalling wel zoals gehoopt?
‘Van de plannen die ik in mijn hoofd had, kwam weinig terecht. Maar ik ben wel in bad bevallen, zoals ik wilde. Uiteindelijk kijk ik er positief op terug. Na de wee-opwekkers kreeg ik meteen goede weeën. Mijn lijf pakte het vanzelf op en binnen drie uur was ze er. Ik vond het een prachtige ervaring. Ik heb nog nooit zoiets intens meegemaakt. Achteraf dacht ik trots: ‘wow, ik heb gewoon een kind op de wereld gezet.’
Je ziet natuurlijk heel veel vrouwen met weeën. Herkende je het meteen bij jezelf?
‘Jazeker. Ik wist meteen ‘dit is een wee’! Maar ik was alsnog verbaasd over de intensiteit en de scherpte van de pijn. Het was vuriger dan ik had verwacht. Voor mijn gevoel duurde het ook uren, terwijl het in drie uur klaar was.’
Je moeder is kraamverzorgende bij Naviva. Kwam zij bij je kramen?
‘Nee. Ik wilde dat mama oma kon zijn. Dat ze me niet hoefde te verzorgen of zich verantwoordelijk hoefde te voelen, maar gewoon kon aanwaaien als ze daar zin in had.’
Maar je hebt wel Naviva gekozen?
‘Uiteraard. Zonder twijfel. Dankzij het buurtgericht kramen ken ik de dames van team Deventer Naviva goed. Het voelde dus vertrouwd om Naviva te kiezen. Ik heb kraamzorg gehad van Sylvia en haar ken ik goed. Het was een ontzettend fijne kraamweek vol gezelligheid, een lach en een traan, babymassage en heel veel huid-op-huidcontact.’
Als verloskundige weet je natuurlijk al veel van baby’s. Was er toch nog iets wat nieuw was voor je?
‘O, ja, absoluut. Ondanks dat ik veel kennis heb, werd ik voor het eerst mama. Borstvoeding geven was nieuw voor mij. Ik moest wennen aan de kwaaltjes, omgaan met kelderende hormonen en met slapeloze nachten. De kraamtijd was zeker intensief. Sylvia heeft mij veel geleerd over zelfzorg: leren vertragen en luisteren naar mijn lijf. Dat was ontzettend waardevol. En ook met de borstvoeding kwamen haar tips zeker van pas. Toen ik er op dag 10 alleen voor stond en Charlotte net in haar regeldagen zat, dacht ik: was ze nog maar weer even hier!’
Heb je ook de Nieuw Leven app gebruikt?
‘Ja, die heb ik meteen gedownload. Beroepsmatig vond ik het interessant, want het is altijd goed om te weten wat vanuit Naviva wordt gecommuniceerd aan zwangeren. Maar als zwangere en kraamvrouw vond ik het ook erg leuk, ik heb alles gelezen. Ook heb ik Dunstan Babytaal en de Babymassage geoefend met behulp van de app. Dat vond ik heel fijn, omdat de filmpjes je echt meenemen in alle stappen en je – ook als de kraamverzorgende weg is – leren hoe je de huiltjes herkent en de massage uitvoert. Ik vind de app een goede aanvulling op de zorg. En nee, ik heb geen foutjes ontdekt…’
Je bent nu nog aan het genieten van je verlof. Kijk je er al naar uit om straks weer te werken?
‘Over 6 weken begin ik weer. Ik heb er zin in, maar ik vind het ook wel een beetje spannend omdat ik ook nog borstvoeding geef en dat best een uitdaging is met mijn diensten. Verder ben ik vooral benieuwd of ik mijn werk anders ervaar nu ik zelf moeder ben. Ik denk dat ik me nog beter kan inleven in onze cliënten. Ik snap beter hoe onzeker je kunt zijn in die eerste prille weken. Maar ook hoe fel die weeën zijn, dat borstvoeding echt wel even pittig is en wat voor emotionele rollercoaster zo’n bevalling en kraamweek zijn.’
Nog een vraag aan Riny, moeder van Marlies: hoe heb jij het ervaren om Marlies van zwangere tot moeder te zien transformeren?
‘Heel erg bijzonder. Ik vond het leuk om haar zwanger te zien en te merken hoe ze steeds zachter werd. Ze werd echt steeds meer moeder. Naar mate ze over tijd liep, vond ik het erg spannend. Ik was zo blij toen ze me belde en vertelde dat Charlotte was geboren! Met de keuze van Marlies om mij niet als kraamverzorgende te vragen, was ik ook blij. Maar eerlijk is eerlijk: als ze me gevraagd had wel te komen kramen, had ik het met liefde gedaan. Nu kon ik Marlies en Charlotte gewoon vrijblijvend vertroetelen. Ik doe mijn werk nog elke dag met veel plezier, maar het was ook wel fijn om mijn collega te zien zorgen. Ze was in goede handen!’