Inleiding
Gelukkig gaf Antal al aan dat ze ervan uit ging dat de bevalling toch anders zou lopen, want dat deed het ook. Antal: ‘Ik liep behoorlijk over tijd. Met 41 weken werd ik gestript. Dat had weinig effect. Daarna hebben ze een ballonnetje geplaatst. Dat leek te werken. Mijn vliezen braken en de weeën begonnen. Op naar het ziekenhuis. Daar checkten ze hoeveel ontsluiting ik had. Helaas… de ballon zat er nog en ik had nog maar 2 cm ontsluiting. Ze hebben me toen een medicijn gegeven om de baarmoedermond weker te maken. Dat heb ik geweten!’
Weeënstorm
Antal kreeg een heftige weeën storm. De weeën volgen zich dan in een supersnel tempo achter elkaar op. Antal: ‘Ik werd in bad gezet en heb als een zombie geprobeerd die weeën weg te puffen. Ik vond het verschrikkelijk. Toen ik bedacht dat ik dit echt niet lang ging volhouden, kreeg ik te horen dat ik nog maar 3 cm ontsluiting had. Ik was volgens de arts nog maar net begonnen. Wat?! Ik kon maar een ding denken en dat was ‘pijnmedicatie, nu!’. Ik kreeg een ruggenprik. Voor mij fijn, maar voor de kleine niet. Zijn hartslag ging achteruit en hij kreeg koorts. Ikzelf reageerde uiteindelijk ook niet zo goed, want ik kreeg mega kramp aan een kant van mijn lichaam. Ze hebben toen allemaal snoertjes en draadjes aan mij en James vastgemaakt en de gynaecoloog en kinderarts kwamen steeds checken of het goed ging. Zodra James achteruit ging, zouden ze overgaan op een spoedkeizersnede.
Hij is er!
Ik weet niet hoe, maar ik ben in slaap gevallen. Toen ik wakker werd, zei de gynaecoloog: je moet nu persen en hij moet binnen een uur geboren worden. Ik had echter geen persweeën, dus dat werd lastig. Toen hebben ze de toediening van wee-opwekkers nog hoger gezet. De gynaecoloog stond al klaar met de vacuümpomp en toen ineens kreeg ik toch nog persweeën. Toen ging het snel: met een pers, een knip en de vacuümpomp werd James geboren. Wat een opluchting!
Die opluchting was van korte duur, want de placenta wilde niet geboren worden. Antal moest alsnog naar de OK. Antal: ‘Ik was zo moe dat ik vooral dacht ‘mooi dan kan ik even slapen’. Maar toen ik terug kwam, bleek het met James niet goed te gaan. Hij had een klaplong en lag met allemaal slangetjes in de couveuse. Hij kreeg antibiotica en zuurstof toegediend. Dat was enorm schrikken. Gelukkig was de situatie toen al redelijk onder controle. Met de dag herstelde James en na enkele dagen mocht de sonde eruit en konden we naar huis. Hij maakt het nu super goed en is een sterk en relaxt mannetje, maar we zeggen wel eens tegen elkaar: we hebben de hele Horrorbevalling Bingokaart aangekruist. Desondanks kijken we terug op een goede bevalling. We hebben ons dankzij de goede zorgen en de begeleiding in het ziekenhuis geen moment echt angstig gevoeld.
Kraamweek
Omdat ziekenhuisdagen van de kraamzorg thuis afgaan, waren er nog maar vier dagen kraamzorg over. ‘Het was prima’, aldus Antal, Sylke en John. ‘We hebben alles geleerd wat we moesten leren, van badje tot massage. Bovendien hadden we ook al veel in het ziekenhuis geleerd’. Een van de leukste dingen, vond Sylke de Dunstan Babytaal. ‘Dat werkt echt!’. Ook de houding die ze kunt toepassen als de baby krampjes heeft, was erg welkom. John: ‘Een tip: doe niet je nieuwe witte shirt aan als je baby krampjes heeft. James kon de lucht in zijn buik goed kwijt door wat harde scheten te laten, maar hij was ook heel goed in poepen terwijl je gaat verschonen!’
Genoeg te lachen
Ondanks de pittige bevalling, gaat het goed met Antal en James. Antal was zelfs zo snel hersteld dat ze na de kraamweek al mee kon doen aan de eigen versie van de Koningsspelen, georganiseerd door John en Sylke omdat Koningsdag op Antals verjaardag valt. Sylke: ‘We hadden allemaal gekke spelletjes bedacht, parodieën op de standaard Oudhollandse spellen, zoals ‘moederkoekhappen’, ‘puf ‘m erin’, ‘knipt ie ‘m of knipt ie ‘m niet’ en ‘ruggetje prik’ in plaats van ezeltje prik. Het was hilarisch.’ Zo zie je maar, ook na een zware bevalling valt er toch genoeg te lachen…