Even voorstellen: John is 35 jaar en leerkracht op een basisschool. Hij is dol op musical en kent Antal vanuit de musicalvereniging. Muziekdocent Antal is 36 jaar en uiteraard – net als John – dol op musical. Ze is 2,5 jaar samen met Sylke (35) die niet uit de musicalwereld komt, maar uit de sport: Sylke is de bondscoach van het Nederlands rugbyteam.
Vertel eens over jullie kinderwens
Antal: ‘Het was voor mij en Sylke heel duidelijk dat we een sterke kinderwens hadden. En qua leeftijd hadden we niet de tijd om daar nog jaren mee te wachten.’
Sylke: ‘Die kinderwens kwam ook snel ter sprake. We wisten allebei dat een relatie alleen zou werken als we beide ervoor zouden gaan. Maar gezien onze situatie was snel moeder worden niet vanzelfsprekend. Waar haal je een vader of een donor vandaan?’
Daar zijn wij ook wel benieuwd naar…
Antal: ‘We bespraken alle opties. Een donor leek ons wel wat, maar dat pad liep dood. Sylke vertelde over een collega die co-ouderschap had met een homostel. Dat leek me best lastig, want je haalt op die manier wel een stel de rest van je leven binnen. Wat als het niet klikt? Of niet blijft klikken?’
Sylke: ‘Ik vroeg toen voor de grap of er niet een leuke homo in haar musicalgroep zat. Antal zei toen dat er één man was waaraan ze meteen moest denken. Ze zei letterlijk: als hij zou willen, dan zou dat wat mij betreft goed zijn. Dat was John… Maar we deden er niks mee, want het is best spannend om zoiets te vragen.’
John: ‘Tegelijkertijd kreeg ik van een vriendin te horen dat Antal en Sylke een vader zochten. ‘Niks voor jou?’, vroeg zij me. Tja, eigenlijk wel. Ik wilde heel graag vader worden. Eigenlijk was dit de ideale kans. En toen heb ik – super eng – een appje naar Antal en Sylke gestuurd.’
En dan? Wat bespreek je dan?
John: ‘We gingen samen eten, veel afspreken. Kijken of het ook met Sylke klikt. En dan ga je gesprekken voeren die je normaal niet voert, zoals: hoe zie jij de opvoeding voor je? En je rol? Ben je eigenlijk gelovig? Welke normen en waarden vind je belangrijk? Toen de basis goed was, besloten we ervoor te gaan. Samen met een jurist hebben we een ouderschapsplan opgesteld en alles van tevoren vastgelegd. Ik wilde heel graag deel uitmaken van alles, dus echt een vader zijn, maar dat moest wel matchen met wat goed voor het kind is. Dus je bespreekt dan echt alles: waar blijft de baby het eerste jaar? En hoe is daarna de verdeling? We zaten gelukkig op 1 lijn.’
Hoe kozen jullie wie de zwangere zou zijn?
Antal: ‘Ik ben de oudste, dus we vonden het logisch om met mij te beginnen. Bovendien hoefde Sylke niet zo nodig te dragen. Ik ben toen mijn ovulatie gaan bijhouden. Op Valentijnsdag deden we een eerste poging. Die was meteen raak, maar eindigde treurig genoeg in een miskraam. In juni volgde een nieuwe poging. Die was ook meteen raak. En het resultaat zit nu in mijn buik.’
Hoe gaat zo’n bevruchting dan in jullie situatie?
John: ‘De dames hadden voor mij een mooi versierd kamertje gemaakt. Daar kon ik ‘het werk doen’. Het sperma werd vervolgens geïnsemineerd door Sylke. Ik moet zeggen dat ik echt dacht: huh, werkt dit wel?’
Sylke: ‘Ja dus. We zijn ons er overigens van bewust hoe snel en goed het ging. Dat is niet altijd vanzelfsprekend.’
John: ‘Mensen zijn hier overigens wel nieuwsgierig naar. Niet iedereen durft het te vragen, maar sommige mensen vragen dan of we met elkaar het bed in doken. Nee, dat hoeft dus niet.’
Wanneer gingen jullie testen?
Antal: ‘Veel te vroeg natuurlijk, want we hadden geen geduld. John was op vakantie toen we de test deden en we deelden een foto van een vaag streepje met hem. Zo van: zie jij het ook? Later deden we nog meer testen, net zolang tot we er niet omheen konden.’
Hoe gaat de zwangerschap?
Antal: ‘Goed. In het eerste trimester was ik moe, maar verder had ik weinig kwalen.’
Doen jullie veel met z’n drieën?
John: ‘In het begin gingen we met z’n drieën naar zo’n grote babyzaak. Even kijken wat er allemaal te koop is. En elkaar uithoren of we dezelfde smaak hebben. We moeten de meeste spullen dubbel kopen, want het kindje krijgt zowel bij mij als bij de mama’s een kamer.’
Merk je dan dat mensen jullie niet in een hokje kunnen plaatsen?
Sylke: ‘Ik denk dat ik daar niet opgelet heb. Maar waarschijnlijk zijn er wel mensen die zich afvragen hoe het zit als we met z’n drieën zo’n winkel binnen komen. We merken vooral veel support, al zijn er ook mensen die wat sceptisch zijn, bijvoorbeeld omdat ze het zo snel vinden gaan. De meeste mensen die we kennen, hebben vragen in plaats van een oordeel.’
Hoe zien jullie de bevalling idealiter voor jullie?
Antal: ‘Ik wil het liefst met John en Sylke aan mijn zijde in een geboortehuis bevallen. Ik hoop op een badbevalling. En ik hoop dat we het met elkaar zo gezellig mogelijk kunnen maken. Maar ik weet dat het waarschijnlijk anders loopt, haha.’
John: ‘Ze mag schelden van mij als ze het helemaal zat is.’
Sylke: ‘Gaat ze vast doen.’
En de kraamweek?
Antal: ‘In de kraamtijd is John de eerste 2 weken fulltime bij ons in huis. Hij moet namelijk ook alles leren. En bovendien is het wel fijn, een extra paar handen.’
John: ‘Het eerste jaar zal ik veel bij ze thuis zijn, omdat we de baby bij Sylke en Antal laten voor de rust en regelmaat en de borstvoeding. Pas na een jaar zullen we op de zorgverdeling zitten die we af hebben gesproken.’
Waarop verheugen jullie je in de kraamweek?
Sylke: ‘Op de hulp zelf. Ik vind het best spannend om ineens echt voor zo’n klein wezentje te zorgen. Dan is het heel fijn dat er iemand komt die precies weet wat je moet doen en jou het vertrouwen geeft om het zelf te doen.’
John: ‘Inderdaad. Ik denk dat het een beetje voelt als stage lopen. Je weet nog niks, bent onzeker en aan het eind kun je het gewoon.’