Gefeliciteerd. Hoe heet de kleine?
‘Dank je wel! Ze heet Pleun Anna Bos.’
Is het goed gegaan, de bevalling?
‘Op zich wel. Valt het ooit mee? De bevalling duurde ongeveer zes uur vanaf de eerste wee totdat ze er was. Helaas kwam de placenta niet vanzelf en moest ik alsnog naar de OK, waardoor ik meer bloed verloor. Het begon vrij relaxt met weeën die ik prima op kon vangen. Ik heb zelfs nog zitten kletsen met de verloskundige. Iets wat ik me van eerdere bevallingen niet kan herinneren. Toen waren de weeën zo hevig dat er geen adempauze tussen zat. Die weeën heb ik deze keer ook wel gehad, maar pas aan het einde. Wat ik zwaar vond, was het moment dat de weeën heel heftig waren en ik dacht dat ik al zo ongeveer mocht persen, maar dat de verloskundige vertelde dat ik nog maar 5 cm ontsluiting had. Dat was zo’n teleurstelling! Maar goed, de clichés zijn waar, als ze er dan is en alles is oké, dan is het ‘t toch allemaal waard!’
Hoe gaat het met jou en met de kleine?
‘Met Pleun gaat het super. Ze groeit als kool, is onwijs tevreden. In tegenstelling tot haar broers drinkt ze supergoed aan de borst waardoor de borstvoeding een succesverhaal is deze keer. Dat had ik van te voren niet verwacht. We stonden er nuchter in en waren voorbereid op een eventuele teleurstelling, maar zoals het nu gaat is het heerlijk. Verder is het met twee broers van 4 en 2 jaar nooit stil in huize Bos. Dat lijkt Pleun niet veel uit te maken. Ikzelf heb nog wat last van de complicaties van het bloedverlies. Ik heb me daar de eerste weken echt slecht door gevoeld. Zwakjes op de benen, snel moe, hoofdpijn… En ik kon de drukte van ons eigen gezin amper aan, laat staan dat er nog visite bij kwam. Gelukkig gaat dat nu beter.’
Is het ook gegaan zoals je van tevoren had gehoopt of bedacht?
‘Grotendeels wel. Het allerbelangrijkste is dat met Pleun alles oké is. Dat ze het zo goed doet, is een kers op de taart. Ik had gehoopt dat ik na de bevalling wat fitter was. Ik was daar in het begin vooral boos en teleurgesteld over. Ik wilde ook een kraamweek waarin ik volop kon genieten en ons meisje aan iedereen kon showen. Nu moest de rem erop. Gelukkig gaat het nu goed en proberen we zo veel mogelijk te genieten.’
Hoe was jullie kraamweek?
‘De kraamweek was superfijn. Toen we thuis kwamen stonden er maar liefst twee lieve collega’s ons op te wachten: Wendy en Annet. Wendy was met Annet mee als leerling-kraamverzorgende. Zij hebben ons supergoed verzorgd. Ook al is het je derde kindje en weet je er inmiddels best veel van, het is ook dan fijn dat ze meedenken, helpen en ondersteunen. Het opstarten van de borstvoeding, herstellen van het bloedverlies en het leren kennen van je kindje is echt niet iets dat ik in mijn eentje had gekund. Ik heb dus echt heel veel gehad aan alle hulp. En ook de rest van het gezin heeft het als positief ervaren. De kraamverzorgenden gaven de jongens de ruimte om rustig aan de situatie te wennen en zorgden ervoor dat Erwin, mijn partner, de zorg thuis kon combineren met het afronden van het schooljaar op zijn werk. De laatste twee dagen nam kraamverzorgende Carin de zorg voor ons over. Carin kende ons al vrij goed via mijn werk bij Naviva en ik was zelf al weer meer op de been, waardoor ik zelf wat van de zorg voor Pleun kon doen. Daarnaast heeft ze nog een heleboel dingen verteld over de borstvoeding, hebben we de verschillende voedingshoudingen doorgenomen en heeft ze een schatkist aan adviezen voor later achtergelaten. Hiermee konden we de kraamweek heel fijn afsluiten.’
Wat vond je het meest bijzonder in je kraamweek?
‘Wat ik zo bijzonder vind, is dat er in die eerste tien dagen zoveel gebeurt. Je leert zoveel over je kindje. De hele dynamiek in het gezin verandert: je ziet de kinderen zoeken naar aandacht en hun plekje in het gezin. Zelf ben ik getransformeerd van een soort van vaatdoek naar iemand die weer vertrouwen had in zichzelf. En dat allemaal dankzij de o zo waardevolle bijdrage van drie vrouwen, waarvan we er twee van tevoren niet eens kenden. Dat is toch super bijzonder.’
Hoe reageerden je twee zoons?
‘Onze twee jongens reageerden allebei anders. Noah, de oudste van 4, werd eerder rustig en wat afstandelijk door deze nieuwe situatie. Hij moest echt zijn plekje weer vinden en wennen aan de nieuwe gezichten in huis. Uiteindelijk miste hij de dames toch wel toen ze weg waren en vond hij ze heel lief. Hij glom van trots toen hij een Grote Broer Diploma kreeg en toen ze hem hielpen bij het maken van een traktatie voor op school. Faber, de jongste van 2, werd echt stuiterdruk van alle aandacht en extra mensen in huis. Zo adopteerde hij Annet binnen een paar uur als z’n nieuwe oma en miste hij haar nog dagen nadat ze weg was. Hij wilde overal mee helpen en was het liefst de hele dag bij Annet en Wendy in de buurt. Carin kende hij al en zodra ze binnen was, moesten er meteen samen traktaties gemaakt worden voor de visite. Dat de kraamzorg was afgesloten vond hij maar stom, nu moest hij het weer alleen met ons doen.’
Je hebt vanuit je werk veel ervaring met kraamzorg. Was dat een voordeel?
‘Ja en nee, denk ik. Ik wist goed wat ik kon verwachten. Ik schrik niet van meerdere gezichten aan mijn kraambed, terwijl ik weet dat sommige cliënten dat op voorhand heel lastig vinden. Daarnaast was ik me ten zeerste bewust van de drukte in de zomerperiode en de perikelen in de zorg vanwege personeelstekorten. Echter was ik ook gewoon kraamvrouw en pas bevallen. Oftewel: ook ik had gewoon opnieuw mijn onzekerheden en de behoefte aan hulp en steun. Gelukkig voelden mijn collega’s dat feilloos aan. En naast de nodige zorg hebben we het soms ook wel stiekem even over het werk gehad.’
Helpt deze ervaring je om je werk beter te doen?
‘Jazeker. Als afdeling Marketing & Communicatie moeten wij altijd voor het belang van onze cliënten staan. Bij alles wat ik doe, denk ik: wat vinden onze cliënten hiervan? Hoe zouden zij dit ervaren? En hoe zouden zij reageren. Zelf cliënt zijn en zelf verschillende ervaringen opdoen als kraamvrouw, geven me nog meer de mogelijkheid me te verplaatsen in onze doelgroep. Om een voorbeeld te noemen: ik let constant op hoe iets verloopt, van inschrijven voor kraamzorg tot het uitzwaaien van de kraamverzorgende. Ook reclamecampagnes, nieuwsbrieven en berichten via social media bekijk ik heel bewust en brengen me weer op ideeën. Regelmatige denk ik ‘o ja, dat moet misschien toch anders’, of ‘dat moet ik even onthouden voor later’. Of ik nou wil of niet, automatisch maak ik regelmatig de koppeling naar Naviva. Dat maakt het ook wel weer heel erg leuk.’
Was er ondanks al je kennis op het gebied van zwangerschap/ bevallen en kraamtijd toch iets waarvan je dacht: valt dat even mee of juist tegen?
‘Je kan nog zo goed voorbereid zijn en nog zo veel weten; je bent kwetsbaar. Bevallen is een heel bijzondere en pure gebeurtenis die een enorme indruk achterlaat. De meeste bevallingen zijn niet planbaar en het blijft ontzettend spannend. Iedereen wil graag dat zijn of haar kindje het perfect doet en gezond ter wereld komt, dat is bij mij niet anders. Als het moment dan daar is dat je kindje er is en dat ze het fantastisch doet, ben je zielsgelukkig en trots. Het viel mij tegen dat ik weer naar de OK moest en Pleun bij mijn partner moest achterlaten. En dat dat hele proces dan ook nog eens erg lang duurde vond ik echt niet tof. Maar ja…daar had ik met mijn kennis en ervaring geen invloed op. Gelukkig heb ik het van me afgezet en maakt onze gezonde, relaxte en vrolijke Pleun heel veel goed.’
Wat is jouw tip aan andere vrouwen voor in de kraamweek?
‘Ach, ik heb er zoveel! Ik denk dat een goede kraamweek valt en staat met je verwachtingen en de communicatie naar je kraamverzorgende. Onze collega’s kunnen iedereen een fantastische kraamweek geven, daar ben ik van overtuigd. Maar als jij van tevoren al 1001 verwachtingen hebt, dan kan het alleen maar anders lopen. Neem dingen zoals ze komen. En als je open en eerlijk bent naar je kraamverzorgende bent, kan zij niet anders dan zoveel mogelijk proberen een kraamweek te creëren die aansluit bij jouw wensen en dan hoop ik dat ze je zelfs versteld doet staan. Dat was bij mij zeker het geval. Ook bij de derde was ik wederom verrast door de liefdevolle verzorging en enorme bak aan kennis en kunde van onze collega’s. Ik zou ze voor geen goud hebben willen missen! Verder raad ik aan zoveel mogelijk hulp te accepteren. Veel mensen bieden aan om te helpen koken, hond uitlaten of even met de kinderen wat te doen. Neem die hulp aan. Dat scheelt echt enorm.’
Hoe besteed jij je verlof?
‘Voor nu ben ik nog veel thuis met soms wat leuke dagjes uit met het gezin. We zijn niet op vakantie gegaan, maar proberen wel leuke dingen te ondernemen om iedereen een beetje een vakantiegevoel te geven. Thuis gaat alles gewoon door en dan vliegt de vakantie echt voorbij. Ik hoop richting het einde van mijn verlof ook wat tijd te hebben voor mezelf. Ik heb een heel lijstje gemaakt met dingen die ik graag zou willen doen…we zullen zien wat daar van terecht komt!’
Wanneer ga je weer aan het werk?
‘Begin oktober start ik weer. Ik ben blij dat het nog niet zover is, maar heb er al wel weer zin in. Voor nu eerst nog even genieten van ons gezin en een beetje rust en regelmaat vinden met drie kids en een hond. Die is nu af en toe ver te zoeken. Hoe ik toch over en paar weken om 8.30 uur in Deventer op kantoor kom, wordt nog een uitdaging, haha!’