Kraamverzorgende Marlijn is zelf zwanger!

Marlijn is kraamverzorgende bij Naviva. Ze heeft al tientallen pasgeboren baby’s verzorgd en bevallingen geassisteerd. Nu is ze zelf aan de beurt. Marlijn is 33 weken zwanger van haar eerste kindje. Wij interviewden haar over haar zwangerschap, de naderende bevalling en de kraamweek. Want hoe is dat eigenlijk om straks zelf kraamvrouw te zijn?

Je bent nu 33 weken zwanger. Hoe gaat het?

‘Naar omstandigheden gaat het goed, maar ik heb geen heel goede zwangerschap. Sinds de 16^e zwangerschapsweek heb ik herniaklachten. Daardoor moet ik het rustig aan doen. De fysiotherapeut zei: ‘Voor jou voorlopig geen bedden verschonen, stofzuigen en dweilen. En beperk het traplopen.’ Ik baalde daar enorm van, want dat betekende dat ik mijn werk niet meer kon doen. Een kraamverzorgende die geen trappen kan lopen of bedden kan verschonen? Dat kan natuurlijk niet. En dus zit ik sinds die tijd al in de ziektewet.’

Mis je het kramen?

‘Ja, ik had het vooral zo leuk gevonden om als zwangere te mogen kramen. En sowieso mis ik het omdat ik mijn werk gewoon altijd leuk heb gevonden. Maar het is niet anders. Ik ben vooral blij dat ik zwanger ben en heb alle bijbehorende kwalen er gewoon voor over.’

Hoe vind je het om straks zelf een kleintje te hebben?

‘Heel bijzonder. Ik heb al zoveel baby’tjes in handen gehad. Nu ben ik zelf aan de beurt!  Ik kan niet wachten tot ik onze kleine man in de handen heb.’

Zie je op tegen de bevalling?

‘Ja en nee. Ik ben niet bang voor de pijn. Ik heb bevallingen meegemaakt en ik weet dat het pijn doet en dat het heftig kan zijn. Maar ik weet ook dat elke baby er uiteindelijk uitkomt. Maar het blijft natuurlijk spannend.’

Ga je thuis of in het ziekenhuis bevallen?

‘Ik kies voor een ziekenhuisbevalling. Mede vanwege mijn rug. Ik zou het zo erg vinden om halsoverkop in alle stress naar het ziekenhuis te moeten. Dan begin ik liever daar. Een thuisbevalling vind ik prachtig hoor, maar ik durf het niet aan met alle kwaaltjes die ik heb.’

Je kent je verloskundige vast al vanuit je werk?

‘Zou je denken ja, maar toch is dat niet zo. Ik heb bewust gekozen voor een verloskundigenpraktijk die zo nieuw is dat ik er nooit eerder mee heb samengewerkt. Ik wilde namelijk als zwangere binnen komen en niet als Marlijn de kraamverzorgende.’

Straks krijg je zelf kraamzorg. Kijk je daar naar uit?

‘Ja, het lijkt me heel bijzonder, maar ook een beetje gek. Ik moet mezelf er denk ik wel toe zetten om los te laten. Me te laten verzorgen en niet meteen alles zelf te doen. Wat dat betreft is deze periode al een goede oefening, want ook nu moet ik anderen vragen om te stofzuigen. Even wennen hoor! Een Naviva-collega komt bij me kramen en zij weet natuurlijk wie ik ben. Dat scheelt. Ze weet dus dat ze me niet hoeft uit te leggen hoe ik een luier verschoon. Maar ik vind het wel handig dat ze dat aan mijn man leert, want voor hem is alles wel nieuw.’

Denk je dat je je werk na je verlof anders ervaart?

‘Ik denk inhoudelijk niet, maar ik verwacht wel dat ik me nog beter kan inleven in de kraamvrouw en de gezinnen nadat ik zelf kraamvrouw ben geweest.’

Heb je als kraamverzorgende en zwangere nog tips voor andere aanstaande mama’s?

‘Laat je in je kraamweek lekker verwennen. Je hebt maar acht dagen kraamzorg. Geniet daarvan. Straks heb je al genoeg te doen! Wees niet bang dat je kraamverzorgende je lastig of lui vindt. Om uit mezelf te spreken: ik vind het fijner als een kraamvrouw zo min mogelijk doet en mij haar lekker laat vertroetelen. Dan heb ik een fantastische week.’

Meer lezen? Lees dan het interview met verloskundige Myrthe.