Afgelopen januari ben ik bevallen van een zoontje. Ik wilde heel graag borstvoeding geven, maar bij mijn dochter was dit niet gelukt.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen dacht ik bij deze zwangerschap. Ik ben er vol voor gegaan, maar wat een ellende. Het rooskleurige beeld wat ik had van borstvoeding was er totaal niet. Het aanleggen lukte me niet, zoveel pijn en bijna geen productie. Uiteindelijk bleek dat mijn zoontje afviel en daarom werd het ‘protocol’ in werking gezet….bijvoeding. In de rest van de kraamweek kwam mijn lieve buurvrouw elke ochtend 100cc gekolfde melk brengen. Daarna zijn we overgestapt op donormelk. Wat fantastisch dat moeders dit doen.
We hebben nog een dag extra kraamzorg gekregen, zodat we ook nog wat leuks (babymassage) konden doen ipv alleen borstvoeding. Dat was erg fijn. Het was enorm spannend toen de kraamverzorgster wegging, want ik had een productie van 10cc op dag 10 van de kraamweek. Ik moest volhouden werd er gezegd…. Uiteindelijk na 10 (!) weken ging de pijn weg en begon het te lopen. Ik kon mijn kindje voeden met mijn eigen melk! Nu zijn we ruim 7 maanden verder en drinkt hij volledig bij mij, ik kolf op het werk en ik voed hem op plekken waarvan ik nooit had gedacht dat ik dat zou doen!
