Dagboek van een kraamverzorgende in coronatijd
Hoe is het om te kramen in coronatijd? Kraamverzorgende Balina hield voor ons een dagboek bij.
Een nieuw gezin
Het is maandagochtend ik word rond half 8 gebeld door de planning, ze hebben een nieuw gezin voor mij. Yes! Mijn nieuwe werkweek kan beginnen. Ik eet mijn ontbijt, trek mijn uniform aan en pak mijn werktas, die ik de avond ervoor al klaar heb gezet. Tijdens mijn rit naar het gezin valt het mij op dat er niemand buiten is, de weg is rustig en de scholen zijn dicht. Over de hele wereld heerst het covid-19 virus ook wel bekend als het coronavirus.
Raambezoek
Bij aankomst maak ik kennis met het nieuwe kraamgezin. Vol trots laten ze mij hun pasgeboren baby zien. Normaal gesproken zou ik ze feliciteren en een stevige handdruk geven. Nu is het alleen feliciteren… De vader vraagt of ik de baby even vast wil houden, ik zeg meteen dat het even beter is van niet. We kregen vanuit Naviva het advies om de baby zo min mogelijk vast te houden (alleen waar echt nodig en met handschoenen) en een hand geven mag ook niet meer. Het voelt allemaal heel vreemd en oppervlakkig. We krijgen regelmatig mails vanuit kantoor met de voorzorgsmaatregelen die we moeten treffen. Bij alle verzorgende handelingen handschoenen aan en geen kraambezoek. Dit laatste is voor het kersverse gezin toch wel het moeilijkste. Ik merk veel frustratie maar ook angst bij de ouders. Frustratie omdat ze hun trots niet kunnen delen en angst omdat ze niet weten wat er gebeurt als hun kindje het virus krijgt.
Zorgen
Ook ik maak me regelmatig zorgen. In mijn vrije tijd probeer ik zo min mogelijk de deur uit te gaan/ contacten te vermijden en houd ik me aan de 1,50 meter afstand , zodat ik het virus niet onbewust toch mee breng. Ik merk aan mezelf dat ik erg gefocust ben op ziekteverschijnselen. Word ik verkouden? Doet mijn keel pijn? Heb ik verhoging of is mijn temperatuur normaal? Gelukkig heb ik momenteel nog nergens last van en hoop dat ook zo te houden. Nauwlettend probeer ik er ook de hele dag voor te zorgen dat het huis zo virusvrij mogelijk blijft. Dit doe ik door extra vaak mijn handen te wassen (die kloven!!), meerdere keren alle deurklinken te desinfecteren en het bezoek (die zonder overleg binnen willen komen) te weigeren.
Het went
Wat betreft bezoek zijn we nu bezig met het initiatief “raambezoek”. Mensen kunnen dan via het raam kijken naar de baby. Vol trots zie ik de moeder haar baby omhoog houden en stralen van oor tot oor. Het lijkt wel een scène uit de Lion King. Naar mate de week vordert begin ik mijn weg langzaam te vinden in het hele gebeuren. In het begin moest ik steeds nadenken: hoe kan ik deze handeling voordoen zonder de baby aan te raken? Nu weet ik dat ik sommige handelingen op een pop kan doen. En ook het dragen van handschoenen went inmiddels. Leuk is het niet maar wel noodzakelijk! Toch blijft het gek, de verloskundige die niet meer standaard langskomt (gelukkig kunnen we wel telefonisch overleggen), geen gehoorscreening en geen bezoek.
Einde van de week
Ik sluit de week met een dubbel gevoel af. Heb ik alles wel goed voor kunnen doen en uit kunnen leggen? Ondanks de situatie heb ik geprobeerd er het beste van te maken. Ik bedank het gezin voor hun gastvrijheid. Normaal gesproken had ik ze ook nu nog een stevige handdruk gegeven om ze veel geluk te wensen maar dat zit er helaas niet in…. Hopelijk is deze coronacrisis snel voorbij!
Meer weten over kraamzorg in coronatijd? Kijk dan op onze speciale coronapagina.