Baby Lio

Mijn zwangerschap van onze eerste was rot, veel kwalen en veel pijn. De bevalling was mooi en onze zoon was gezond. Ik was zelf erg vermoeid en onzeker over van alles. Elke nacht lag ik de uren af te tellen tot de Kraamzorg weer kwam. Ik was zo bang dat er iets fout zou gaan. Onze kraamverzorgende voelde dit perfect aan en wist hierop in te spelen door de juiste dingen te zeggen die mij gerust stelde. Ze bracht me ontbijt en vroeg ook elke dag of ik even wou rusten en dan zorgde zij voor ons kindje. Ze stelde mijn vriend ook op zijn gemak. Liet hem lekker zijn gang gaan en hielp hem met verzorgen van onze zoon. Ze gaf ons tips, maar bemoeide zich nergens mee en gaf ons de vrijheid om alles op onze eigen manier te doen.

We hebben samen ook erg kunnen kletsen en lachen. Als er geen bezoek was gingen we soms met zijn drieën wat lekkers eten, de sfeer was heel fijn. Dat was ook wat ik op dat moment nodig had om lekker te kunnen ontspannen. Toen de kraamverzorgende na een week wegging zei ze tegen me: “wij voelen elkaar aan hè, ik hoop dat je een fijne week hebt gehad”. Ik moest huilen omdat ik het jammer vond dat ze wegging. Ook vond ik het spannend, maar ze had ons genoeg vertrouwen gegeven om zelf goed voor onze zoon te kunnen zorgen. Nu is onze zoon een half jaar oud en hij doet het prima. We denken nog met een fijn gevoel terug aan onze kraamweek en gebruiken nog steeds de tips die de kraamverzorgster ons heeft gegeven destijds. Ik ben heel erg tevreden.